Ο Αρχέλαος ο Αθηναίος (490 π.Χ. – 420 π.Χ.) ήταν μαθητής του Αναξαγόρα και δάσκαλος του Σωκράτη. Ο Αθηναίος αυτός φιλόσοφος θεωρούσε ως Αρχή του Κόσμου τον Νου, που ήταν η αρχική αιτία της κίνησης στην κοσμογονία του. Τα αίτια εμφάνισης της ζωής θεωρεί οτι είναι η θερμότητα και το ψύχος. Ο Αρχέλαος επίσης υποστηρίζει […]

Ο Αριστόδημος ο Αιγιεύς ήταν πλατωνικός φιλόσοφος, φίλος του Πλουτάρχου.

Ο Αμεινίας ήταν αρχαίος Έλληνας πυθαγόρειος φιλόσοφος, που άκμασε στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. και υπήρξε δάσκαλος του Παρμενίδη. Η δύναμη της προσωπικότητας του Αμεινία διαφαίνεται από το γεγονός ότι κατάφερε να απομακρύνει τον Παρμενίδη από την πολιτική, παρότι η αριστοκρατική του καταγωγή και ο πλούτος του τον προόριζαν […]

Ο Αλβίνος ήταν αρχαίος Έλληνας πλατωνικός φιλόσοφος, που έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και υπήρξε μαθητής του Θέωνα του Σμυρναίου. Ο Αλβίνος συνέγραψε μία εισαγωγή στα συγγράμματα του Πλάτωνα, τον «Πρόλογο», και μία πραγματεία για την πλατωνική διδασκαλία, τον «Διδασκαλικό».

Ο Ακουσίλαος ήταν Βοιωτός λογογράφος του 5ου αιώνα π.Χ., ο οποίος έγραψε το έργο «Γεναιολογίες«, από το οποίο έχουν διασωθεί μόνο αποσπάσματα.

Υιός του Βάβυος, θεογονιστής ποιητής και φιλόσοφος από την νήσο Σύρο. Κατ’ αυτόν υπάρχουν 3 κοσμογονικά στοιχεία, ο Ζας, ο Χρόνος και η Χθονίη, 3 Θεοί που «ήσαν αεί», δηλαδή υπήρχαν ανέκαθεν μέσα στο Σύμπαν και εξ αυτών γεννήθηκε η πρώτη θεϊκή γενεά, η λεγόμενη «Πεντάμυχος».

Ο φιλόσοφος Φαίδρος ήταν αρχαίος Έλληνας επικούρειος φιλόσοφος που άκμασε περί το τέλος του 2ου και αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. Ήταν μαθητής του Απολλόδωρου και του Ζήνωνα του Σιδωνίου. Μαθητής του ήταν ο Κικέρων οποίος στο έργο του «Περί φύσεως των Θεών» χρησιμοποίησε αντίστοιχο θεολογικό σύγγραμα του δασκάλου του Φαίδρου «Περί Θεών«. Τον δε […]

Ο Τηλαύγης ήταν αρχαίος Έλληνας σοφιστής, καταγόμενος από τη Σάμο. Ήταν γιος του μεγάλου Πυθαγόρα και της Θεανούς.Ο Τηλαύγης υπήρξε διδάσκαλος του Εμπεδοκλή. Κατά μεν τον Διογένη Λαέρτιο δεν έγραψε κανένα έργο αλλά μόνο δίδασκε. Κατά δε Σουίδα έγραψε έργο εκ 4 βιβλίων περί της «Τετρακτύος» και έτερο «Περί θεών» ή «Ιερός λόγος«. Κανένα όμως […]

Αρχαίος Έλληνας αστρονόμος και φιλόσοφος του 1ου αιώνα μ.Χ. Ο Σωσιγένης αυτός υπήρξε φιλόσοφος και δάσκαλος του Αλέξανδρου του Αφροδισιέα. Ανήκε στους περιπατητικούς. Περισσότερο σ΄αυτόν αποδίδεται, ως έργο του, το «Περί των ανελιττουσών* σφαιρών» και λιγότερο στον συνώνυμό του τον Αλεξανδρέα. (*) Το Περί ανελιττουσών (= επανακυλιoμένων) σφαιρών αφορά τις κινήσεις των ουρανίων σφαιρών (σώμάτων) […]

Αρχαίος Έλληνας αστρονόμος, μαθηματικός και φιλόσοφος (1ος αι. π.Χ.) από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το 46 π.Χ. κατόπιν εντολής του Ιουλίου Καίσαρα μεταρρύθμισε το υφιστάμενο τότε ημερολόγιο των 365 ημερών στο νέο Ιουλιανό, όπως ονομάσθηκε, με την προσθήκη 1 ημέρας κάθε 4 χρόνια (εφαρμογή δίσεκτου έτους). Για να γίνει δε αυτή η διόρθωση το έτος […]

Ο Σωκράτης (4 Ιουνίου 470 π.Χ. – 399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού.

Ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία την Ξανθίππη. Ο Σωκράτης είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων από αριστοκρατικές οικογένειες, απ’ όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι απ αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτωνας και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα και ο Φαίδωνας στην Ηλεία.

Οι πληροφορίες για τη ζωή του Σωκράτη είναι όχι μόνο ασαφείς αλλά συχνά και αντικρουόμενες, γιατί οι συγγραφείς που ασχολήθηκαν μαζί του είναι πολλοί και ο καθένας έδωσε τη δική του ερμηνεία. Έτσι ο Πορφύριος μας πληροφορεί ότι ο Σωκράτης ασχολήθηκε αρχικά με το επάγγελμα του πατέρα του, ο οποίος ήταν λιθοξόος.

O Πρόδικος ο Κείος (5ος-4ος π.Χ. αι.) ήταν από τους σημαντικότερους σοφιστές της αρχαιότητας, σύγχρονος του Σωκράτη. Φημιζόταν για την ρητορική του τέχνη και την σοφία, εξ ου και η φράση «σοφότερος Προδίκου«. Ήρθε στην Αθήνα ως πρεσβευτής από την Κέα και έγινε γνωστός ως ρήτορας και δάσκαλος. Όπως και ο Πρωταγόρας, είχε ως επάγγελμα […]

Ο Ονήσανδρος ή Ονόσανδρος ήταν αρχαίος Έλληνας πλατωνικός φιλόσοφος του 1ου αιώνα μ.Χ..Ο Ονήσανδρος συνέγραψε το έργο «Τακτικά» ή «Στρατηγικά», καθώς και υπομνήματα στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα.

Ο Παρμενίδης γεννήθηκε στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας στα τέλη του 6ου αι. Π.Κ.Ε., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων.

Η φιλοσοφία του: Προοίμιο-Αλήθεια

Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης.

Ο Οινόμαος ο Γαδαρηνός ήταν κυνικός φιλόσοφος των ρωμαϊκών χρόνων, που έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού. Είχε τοποθετηθεί κατά της μαντείας και των χρησμών. Φαίνεται ότι συνέγραψε αρκετά έργα, από τα οποία όμως αναφέρονται οι εξής πέντε τίτλοι:     «Περί της Ομήρου φιλοσοφίας»    «Περί κυνισμού»        «Περί Κράτητος, Διογένους και άλλων κυνικών»        «Αυτοφωνία […]