Ο Ξενοφάνης από την Κολοφώνα ήταν ένας φιλόσοφος-ποιητής που έζησε σε διάφορα μέρη του αρχαίου ελληνικού κόσμου στο τέλος του 6ου και αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα. Η ιστορία τον θυμάται για την κριτική που άσκησε στον θρησκευτικό ανθρωπομορφισμό, για την ώθηση που έδωσε με τη σκέψη του στο μονοθεϊσμό και ορισμένες πρωτοποριακές ιδέες του σε τομείς της γνώσης. Πολλοί ύστεροι συγγραφείς, ίσως επηρεάστηκαν από δύο μικρούς χαρακτηρισμούς του Ξενοφάνη στον Πλάτωνα (Σοφιστής 242c-d) και τον Αριστοτέλη (Μετά τα φυσικά 986b18-27), που τον προσδιόριζαν ως ιδρυτή της ελεατικής φιλοσοφίας.

Η Εικόνα

Στην πραγματικότητα, η εικόνα του Ξενοφάνη που προκύπτει από τα εναπομείναντα αποσπάσματα, μας παρουσιάζει έναν ταξιδευτή ραψωδό που αμφισβήτησε και άσκησε κριτική στις ποιητικές εικόνες των θεών και καθιέρωσε μια νέα σύλληψη για τη θεία φύση.

Χήνα Λακωνίας, 7ος αιώνας π.Χ.Ο Μύσωνας ο Χηνεύς ήταν Έλληνας φιλόσοφος, από την Λακωνία ή την Κρήτη ή τη Θεσσαλία. Συγκαταλέγεται μεταξύ των επτά σοφών, αντί του Περιάνδρου.Τα αποφθέγματα του: Να μην ερευνούμε τα πράγματα από τα λόγια, αλλά από τα πράγματα τα λόγια, γιατί τα πράγματα δεν είναι αποτέλεσμα των λόγων, αλλά τα λόγια […]

O Μέλισσος ο Σάμιος ήταν Προσωκρατικός φιλόσοφος (5ος π.Χ. αι.), μαθητής του Παρμενίδου και εκπρόσωπoς της ελεατικής σχολής.Τα αποφθέγματα του: Το σύμπαν είναι άπειρο, αναλλοίωτο, ένα, ομογενές και γεμάτο. Κίνηση δεν υπάρχει, νομίζουμε όμως πως υπάρχει. Για τους θεούς δεν πρέπει να διατυπώνουμε γνώμες, γιατί είναι αδύνατο να τους γνωρίζουμε.

Ο Λεύκιππος ήταν Έλληνας φιλόσοφος του 5ου αι. π.Χ. από τα Άβδηρα, εισηγητής της ατομικής θεωρίας, δάσκαλος του Δημόκριτου. Διατύπωσε πρώτος την υπόθεση ότι η ύλη αποτελείται από άτομα.
Η ύλη κατά τον Λεύκιππο και το Δημόκριτο, αποτελείται από μικροσκοπικά, αόρατα, αιώνια, άφθαρτα, αμετάβλητα, αδιαίρετα σωμάτια, τα άτομα, τα οποία γεννήθηκαν αυτόματα και τυχαία. Τα άτομα δεν έχουν καμμία ποιοτική διαφορά μεταξύ τους, παρά μόνο στο μέγεθος και στο σχήμα τους. Μεταξύ των ατόμων υπάρχει το κενό, ή το μη ον ή μανόν, το οποίο όμως έχει υλική υπόσταση. Λόγω της ύπαρξης του κενού, τα άτομα έχουν την ιδιότητα της κίνησης. Από τις συγκρούσεις των ατόμων δημιουργείται η ύλη. Οι δύο φιλόσοφοι πιστεύουν πως μέσω διαφόρων συνδυασμών, τα όμοια άτομα έλκονται, σχηματίζοντας σώματα.

Ο Λαμίσκος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος. Γεννήθηκε στον Τάραντα της Ιταλίας στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ.. Ανήκε στον κύκλο του φιλοσόφου Αρχύτα και συνδεόταν με τον Πλάτωνα. Την εποχή που ο Πλάτων ήταν κρατούμενος του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου, ο Λαμίσκος κατάφερε να πείσει τον Διονύσιο να ελευθερώσει τον Αθηναίο φιλόσοφο και να […]

Ο Κρατύλος ήταν ένας αρχαίος Αθηναίος φιλόσοφος του ύστερου 5ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για το πορτραίτο του στον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο. Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον Κρατύλο ή το μέντορά του, Ηράκλειτο.

Σύμφωνα με τον πλατωνικό διάλογο στο 402a κατά τη σελιδαρίθμηση του Ερρίκου Στέφανου, ο Ηράκλειτος διακήρυξε ότι δεν είναι δυνατό να μπει κάποιος δυο φορές στο ίδιο ρυάκι. Κατά τον Αριστοτέλη (Μετά τα φυσικά, 4.5 1010a10-15), ο μαθητής του Ηράκλειτου, Κρατύλος, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να γίνε ούτε μία φορά. Τέτοιος ήταν ο εξαντλητικός σκεπτικισμός του.

Ο Κράντωρ ήταν Κύπριος φιλόσοφος της Ελληνιστικής Περιόδου (μαθητής του Πολέμωνα), προσκείμενος στην πλατωνική σκέψη και αναφερόμενος ως ο πρώτος σχολιαστής του Πλάτωνα. Φαίνεται ότι γεννήθηκε περί το 450 π.Χ. στους Σολούς της Κιλικίας.

Αντίθετα προς την απάθεια των Στωικών και των Κυνικών, ο Κράντωρ συνιστούσε όχι την εκρίζωση των παθών, αλλά τον μετριασμό τους. Υπήρξε ο πρώτος σχολιαστής του πλατωνικού διαλόγου Τίμαιου. Είχε συγγράψει πολλά έργα, τόσο έμμετρα όσο και πεζά. Ο Οράτιος αναφέρει τον Κράντορα ως αναγνωρισμένο δάσκαλο της Ηθικής, στην οποία απέδιδε ιδιαίτερη σημασία και ταξινομούσε τα «αγαθά» με την ακόλουθη σειρά: αρετή – υγεία – ηδονή – πλούτη.

Ο Ίππασος ήταν αρχαίος Έλληνας Πυθαγόρειος φιλόσοφος, μαθηματικός και φυσικός και κατά τον Ιάμβλιχο Κροτωνιάτης, γενικά όμως επωνομαζόμενος «Μεταπόντιος» ή «Μεταποντίνος«. Η ακμή του τοποθετείται στα πρώτα 40 χρόνια του 5ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τους αρχαιότερους μαθητές του Πυθαγόρα. Ήταν ο ιδρυτής του «μαθηματικού τμήματος» της Πυθαγόρειας Σχολής.
Η διδασκαλία του διέφερε των άλλων Πυθαγορείων ως προς τούτο: ότι παραδεχόταν ως αρχή του κόσμου την ύλη (πυρ) και όχι την άϋλη μορφή (αριθμοί) όπως εκείνοι. Είναι πιθανό, ίσως εξ αυτού να πήγασε η διάδοση ότι ο Ίππασος κοινοποίησε μυστικά της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας και ότι εξ αυτού καταδιώχθηκε και τελικά φονεύθηκε.

Ο Κινέας ήταν αρχαίος Θεσσαλός ρήτορας, φιλόσοφος και πολιτικός, σύμβουλος του Βασιλέως Πύρρου της Ηπείρου, στην αυλή του οποίου διήλθε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.

Ο Πλούταρχος στη ζωή του Πύρρου, αναφέρει, ότι αφου ο Κινέας παρά τις προσπάθειές του ν΄αποτρέψει τον Πύρρο από την εκστρατεία του στην αρχαία Ιταλία, κατά των Ρωμαίων, τον ακολούθησε ως πολιτικός του σύμβουλος και πρέσβης στις διάφορες διπλωματικές αποστολές. Μετά την πρώτη νίκη του Πύρρου, ο Κινέας προσπάθησε να πείσει τον Βασιλέα του να προτείνει ειρήνη με τους Ρωμαίους, αλλά οι ενέργειες και των δύο αντιπροσωπειών που ηγούνταν ο Κινέας απέβησαν άκαρπες με την Ρώμη να αρνείται τους όρους του Πύρρου.

O Ιππίας ο Ηλείος ήταν σοφιστής των χρόνων του Σωκράτη, σύγχρονος του Πρωταγόρα (5ος π.Χ. αι.). Δίδαξε στην Αθήνα. Έργα του, «Τρωϊκός λόγος«, «Ολυμπιονικών αναγραφή» και «Εθνών ονομασίες«. Σημαντικές πληροφορίες για τον Ιππία παρέχονται από τους διαλόγους του Πλάτωνα «Ιππίας μείζων» και «Ιππίας ελάσσων«.

Ο Ικέτας από τις Συρακούσες ήταν ένας πυθαγόρειος φιλόσοφος. Ο Ικέτας πίστευε στην περιστροφή της Γης και στην ύπαρξη της Αντίχθων. Θεωρούσε πως οι πλανήτες βρίσκονταν σε ακινησία και πως μόνο η Γη κινείται. Ο Νικόλαος Κοπέρνικος, στο βιβλίο του Περί της περιφοράς των Ουράνιων σφαιρών, αναφέρεται στον Ικέτα, λέγοντας πως οι σκέψεις του Ικέτα […]

Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός ήταν ένας Πυθαγόρειος φιλόσοφος.Ο Ηρακλείδης, όπως και ο επίσης Πυθαγόρειος φιλόσοφος Έκφαντος, πίστευε πως η Γη περιστρέφεται από τη Δύση προς την Ανατολή, χωρίς να μετατοπίζεται. Υποστήριζε επίσης οτι η Αφροδίτη περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο. Θεωρούσε επίσης οτι ο Κόσμος ήταν φτιαγμένος από μόρια και όχι άτομα, τα οποία δεν […]

Ο Ηρακλείδης ο Λύκιος ήταν αρχαίος Έλληνας σοφιστής καταγόμενος από την Λυκία και που άκμασε στην Αθήνα περί το τέλος του 2ου αιώνα (μ.Χ.). Λεγόταν ότι υπήρξε μαθητής του Ηρώδη και του Αριστοκλή. Φέρεται όμως να επαινείται ιδιαίτερα από τον Φιλόστρατο για το «απέρριτον» του λόγου του. Αφού και διατέλεσε στην Αθήνα καθηγητής της ρητορικής περί το τέλος του βίου του μετέβηκε στη Σμύρνη όπου και πέθανε σε ηλικία 80 ετών.

Ο Ηρακλείδης ο Λέμβος ήταν αρχαίος Έλληνας περιπατητικός φιλόσοφος, ιστορικός, που γεννήθηκε στον Πόντο, κατ΄άλλους στην Αλεξάνδρεια (Αιγύπτου) ή στην Οξύρυγχο της Αιγύπτου. Έζησε κατά τον 2ο αιώνα π.Χ. και χρημάτισε διοικητικός υπάλληλος στην Αίγυπτο επί Βασιλέως Πτολεμαίου Στ’ του Φιλομήτορα. Από τη θέση του αυτή συνέβαλε στη σύναψη συνθήκης μεταξύ του Πτολεμαίου και του Βασιλέως της Συρίας Αντίοχου Δ’ του Επιφανή το 170 π.Χ.

Ο Ηρακλείδης ο επιλεγόμενος Ποντικός ο νεότερος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και ιστορικός που έζησε και άκμασε τον 2ο αιώνα μ.Χ.Πολλά έργα του συγχέονται με έργα συνωνύμων του αρχαίων συγγραφέων και ιδιαίτερα με του Ηρακλείδη του Λέμβου.