Ο Ηγησίας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ.. Δίδασκε ότι σκοπός της ζωής είναι να ζούμε χωρίς κόπους και λύπες (θεωρία του ηδονισμού). Επειδή όμως αυτό είναι ανέφικτο, το φρονιμότερο είναι, κατά τον Ηγησία, με τη θέλησή μας να διακόψουμε τη ζωή μας.

Με το σύγγραμμά του «Αποκαρτερείν» ο Ηγησίας απέκτησε πολλούς οπαδούς, που τους απεκάλεσαν Ηγησιακούς, ενώ ο ίδιος επονομάσθηκε Πεισιθάνατος.
Τα αποφθέγματα του:

Το δυσκολότερο είναι το να αντιμετωπίζεις ψύχραιμα τις μεταβολές προς το χειρότερο.
Άτυχος είναι όποιος δεν μπορεί να υπομείνει τις ατυχίες.

Ο Ζήνων ο Ελεάτης ήταν Ελεατικός φιλόσοφος της Αρχαίας Ελλάδας.
Γιος του Τελευταγόρα και ο αγαπημένος μαθητής του Παρμενίδη. Ο Ζήνων γεννήθηκε γύρω στο 488 π.Χ στην Ελέα (σημερινή Velia) της Ιταλίας. Έζησε μερικά χρόνια στην Αθήνα και λέγεται ότι ανέλυε και εξηγούσε τις θεωρίες και τα δόγματά του στον Περικλή και τον Καλλία για 100 μνές. Λέγεται ότι βοήθησε τον Παρμενίδη να γράψει τους Νόμους της Ελέας στους οποίους οι Ελεάτες ορκίζονταν πίστη κάθε χρόνο. Υπέρμαχος της ελευθερίας δεν δίστασε να ρισκάρει τη ζωή του για να γλυτώσει την πατρίδα του από έναν τύραννο. Το αν πέθανε στην προσπάθεια ή αν επιβίωσε της πτώσης του τυράννου είναι ένα σημείο στο οποίο οι ειδήμονες διαφωνούν. Ακόμα και το όνομα του τυράννου είναι σημείο διαφωνίας.

Ο Ευφραίος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος του 4ου αιώνα π.Χ. εξ Ωρεού και για κάποιο χρόνο μέλος της Ακαδημίας, μέχρι που συστήθηκε από τον Πλάτωνα ως σύμβουλος στον Βασιλέα της Μακεδονίας Περδίκα. Σ’αυτόν είχε αρκετή επιρροή που όμως όταν ανέλαβε στο θρόνο ο Φίλιππος επέστρεψε στη πατρίδα του και ανέλαβε την αρχηγία της εναντίον του […]

Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος ήταν αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, φίλος του βασιλιά Κάσσανδρου (311-298 π.Χ.).
Με παραγγελία του Κάσσανδρου, ο Ευήμερος ταξίδεψε στη νήσο Παγχαία του Περσικού Κόλπου. Στο έργο του «Ιερή Αναγραφή» περιγράφει τη ζωή των κατοίκων του νησιού αυτού, ισχυριζόμενος ότι ήταν Κρητικοί που μεταφέρθηκαν εκεί με εντολή του ίδιου του Δία, και ζούσαν στην Παγχαία με καθεστώς κοινοκτημοσύνης. Την «αναγραφή» αυτή ο Ευήμερος αφήνει να εννοηθεί ότι τη διάβασε σε βωμό της Πανάρας, της πρωτεύουσας της Παγχαίας, και έγραφε ότι ο Ουρανός, ο Κρόνος και ο Ζεύς υπήρξαν βασιλιάδες της Παγχαίας και θεοποιήθηκαν μετά τον θάνατό τους.

O Επιμενίδης ήταν ξακουστός κατά την αρχαιότητα σοφός, θρησκευτικός διδάσκαλος, προφήτης και μάντης, καταγόμενος από την Κρήτη (κατά τον Διογένη Λαέρτιο από την Κνωσό, κατά τον Πλούταρχο από τη Φαιστό). Σύμφωνα με την μυθική παράδοση περί του βίου του, κοιμήθηκε για 57 χρόνια, εξ ου και η παροιμιώδης φράση Επιμενίδειος ύπνος. Έζησε συνολικά 157 ή 299 χρόνια. Το μόνο ιστορικό γεγονός του βίου του, αναφέρεται στην κάθαρση της Αθήνας από το Κυλώνειο Άγος (596 π.Χ.).

Ο Επιμενίδης έγινε αφορμή και για ένα γνωστό παράδοξο στη Λογική. Σε ένα ποίημά του είχε γράψει:

Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται (οι Κρήτες είναι πάντα ψεύτες)

Ο Εμπεδοκλής (495-435πΧ). Ένας από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους της προσωκρατικής ελληνικής φιλοσοφίας. Γεννήθηκε στον σικελικό Ακράγαντα αρχές του 5ου αι. π.Χ.. Επηρεάστηκε κυρίως από τον Πυθαγορισμό και τον Παρμενίδη, ενώ η ζωή του υπήρξε αντικείμενο πολλών μυθοπλασιών. Χρησιμοποίησε τον έμμετρο -πιθανώς για να του προσδώσει αποκαλυπτικό κύρος- και από το έργο του έχουν σωθεί εκτενή […]

Ο Έκφαντος ο Κροτωνιάτης ήταν ένας Πυθαγόρειος φιλόσοφος.Σύμφωνα με τον Αέτιο, ο Έκφαντος όπως και ο Πυθαγόρειος Ηρακλείδης ο Ποντικός, πίστευαν οτι η Γη περιστρέφεται αλλά δεν μετατοπίζεται, γύρω από το κέντρο της και από τη Δύση προς την Ανατολή.

Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης ήταν αρχαίος Έλληνας φυσικός φιλόσοφος από την πόλη Απολλωνία της Κρήτης, μαθητής του Αναξιμένη. Το όνομα του πατέρα του ήταν Απολλοθέμις.

Ο Διογένης ο Απολλωνιάτης άκμασε τον 5ο αιώνα π.Χ.. Μολονότι Δωριέας, έγραψε στην ιωνική διάλεκτο. Η βασική θεωρία του ήταν ότι ο αέρας είναι αρχική αιτία του κόσμου, κυβερνήτης των πάντων, και δίνει στα ζώα τη ζωή, την κίνηση και τη νόηση. Επεχείρησε να συνδυάσει την υλιστική θεωρία του Αναξιμένη με εκείνη του Αναξαγόρα για τον νου: ό,τι ο Αναξαγόρας αποδίδει στον νου, ο Διογένης το αποδίδει στον αέρα. Οργανικά φαινόμενα όπως ο ύπνος εξηγούνται από αυτόν σε σχέση με τον αέρα, π.χ. αναφέρει ότι ο ύπνος οφείλεται στη μερική έξοδο του αέρα από το σώμα, ενώ ο θάνατος στην ολική.

Ο Διογένης Λαέρτιος ήταν ιστοριογράφος της φιλοσοφίας της αρχαιότητας, συγγραφέας του έργου Βίοι φιλοσόφων. Ήταν ελληνικής καταγωγής, γεννημένος μάλλον στην πόλη Λαέρτη της Κιλικίας. Πιθανολογείται πως έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα, όμως για τη ζωή του, την καταγωγή του, τη μόρφωση του, το σύνολο του έργου του, την προσωπικότητα του, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε, ενώ δεν υπάρχουν και αντίστοιχα σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία, καθώς οι αρχαίοι συγγραφείς δεν δίνουν σχετικές πληροφορίες. Για τον λόγο αυτό, οι ερευνητές δεν μπορούν παρά να τον αναζητήσουν μέσα από το έργο του, από στοιχεία που σίγουρα είναι αποσπασματικά και δύσκολο να επαληθευτούν.

Ο Δάρδανος ήταν στωικός φιλόσοφος στην αρχαία Αθήνα κατά τον 1ο αιώνα π.Χ..Φέρεται να διηύθυνε φιλοσοφική σχολή της Αθήνας μαζί με τον επίσης φιλόσοφο Μνήσαρχο.

Ο Γοργίας ο Λεοντίνος, σημαντικός εκπρόσωπος της ρητορικής τέχνης και σύγχρονος του Πρωταγόρα και του Σωκράτη, έζησε ανάμεσα στο 485 – 380 Π.Κ.Ε. περίπου. Γεννήθηκε στους Λεοντίνους και επηρεάστηκε σημαντικά από τη σκέψη της Ελεατικής σχολής και ιδιαίτερα τη σκέψη του Εμπεδοκλή, με τον οποίο φέρεται ότι είχε σχέσεις. Ο Γοργίας έδειξε επίσης μια στενή συγγένεια με τον ελεατικό στοχασμό και ιδιαίτερα με τη σκέψη του Παρμενίδη και του Ζήνωνα, αν και από το αντιθετικό του ύφος δείχνει επίσης συγγένεια με το αντιθετικό ύφος των ηρακλείτειων κειμένων.

Ο Βίων ο Βορυσθενίτης ήταν αρχαίος Έλληνας κυνικός φιλόσοφος, που έζησε τον 4ο ή 3ο αιώνα π.Χ. και καταγόταν από την περιοχή της νοτιοδυτικής Ρωσίας, από όπου και το «Βορυσθενίτης» (από τον ποταμό Βορυσθένη).

Ο Βίων έζησε κυρίως στην Αθήνα, όπου υπήρξε μαθητής του Κράτητος και ανάμεσα σε άλλους φιλοσόφους άκουσε και τον Θεόφραστο. Παρότι κυνικός, η φιλοσοφία του εμπεριέχει και κάποιες ηδονιστικές τάσεις. Ο Βίων διακρίθηκε πάντως περισσότερο ως σατιρικός συγγραφέας και λιγότερο ως φιλόσοφος. Διακωμώδησε γραμματικούς, μουσικούς και όλους τους σημαντικούς φιλοσόφους σε έργα πεζά και έμμετρα.

Ο Λεσβώναξ ήταν αρχαίος Έλληνας ρήτορας, σοφιστής και γραμματικός από τη Μυτιλήνη, που έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ..

Ο Λεσβώναξ υπήρξε πολύ αξιόλογος συγγραφέας, που έγραφε σε αυστηρά αττικιστικό ύφος. Ως έργα του αναφέρονται οι «Μελέται ρητορικαί», «Ερωτικαί επιστολαί» και «Λόγοι πολιτικοί δεκαέξ». Από αυτά σώθηκε ο «Πολιτικός λόγος» που γράφτηκε κατά απομίμηση του «Πλαταϊκού» του Ισοκράτη. Σώθηκαν ακόμα δύο «Προτρεπτικοί» του, είδος προσφωνήσεως. Ο ένας Προτρεπτικός Λόγος απευθύνεται γενικώς προς πολεμιστές πριν από τη μάχη, ενώ ο άλλος ειδικά προς Αθηναίους προ της μάχης κατά των Λακεδαιμονίων. Επίσης, του αποδίδονται κάποιες ερωτικές επιστολές. Ο «Λεσβώναξ» που αναφέρει το Λεξικό της Σούδας ως συγγραφέα πολλών φιλοσοφικών έργων είναι μάλλον κάποιος πολύ προγενέστερος συγγραφέας, ενώ αντιθέτως ο συγγραφέας μιας μικρής πραγματείας περί των γραμματικών μορφών (εκδ. Rudolf Miller, Λειψία 1900) είναι πιθανώς μεταγενέστερο πρόσωπο.

Ο Σόλων (περ. 639 – 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.Βιογραφία:Ανήκε σε πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια, η οποία καταγόταν από τη γενιά του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Εξηκεστίδης· αυτός φρόντισε για την εκπαίδευση και ανατροφή του γιού του. Όταν ο […]